VW GOLF IV na wymarciu ! - To przyszły klasyk !

Na naszym portalu wielokrotnie mówiliśmy o Golfach różnych generacji. Dziś w ramach przypomnienia czwarta odmiana tego kultowego auta.



Tak, nie ma co się śmiać!  W świadomości Polaków wciąż pozostaje samochodem, na którym można polegać. Popularne TDI w różnych wersjach to było marzeniu wielu z nas.

Jeszcze kilka lat temu Volkswagen Golf „czwórka" było obok VW Passata B5 najbardziej poszukiwanym autem na polskim rynku samochodów używanych. Często kupowany od zachodnich sąsiadów – "Niemiec płakał jak sprzedawał". Teraz wielu klientów wybiera nowsze odmiany tych modeli, ale prezentowane auto nadal cieszy się wzięciem. Nic dziwnego, dla szukających taniego w eksploatacji auta kompaktowego za mniej niż 6 tys. zł, to jeden z lepszych wyborów.

Czwartą generację kompaktowego Volkswagena zaprezentowano w 1997 r. Auto dzieli płytę podłogową ze Skodą Octavią, Audi A3 i Seatem Leonem. VW Golf „czwórka" odziedziczył charakterystyczną linię po poprzednikach, z szerokim tylnym słupkiem, ale ma lepsze proporcje i nawet dziś dobrze wygląda.

Auto występowało jako trzy i pięciodrzwiowy hatchback, kombi (od 1999 r.) i kabriolet. To ostatnie auto od strony technicznej było jednak VW Golfem III. Równolegle z Golfem IV produkowano VW Borę, występującego jako sedan i kombi. VW Golf IV był dostępny w dwóch usportowionych wersjach – GTI i radykalnej R32. Ten ostatni samochód miał m.in. napęd na obie osie (występował też w cywilnych wersjach auta) i silnik o mocy 241 KM. Zastosowano w nim szereg dodatków podkreślających sportowy charakter auta, w tym zderzaki i dokładki progów o nieco bardziej agresywnej stylistyce i fantastyczne kubełkowe fotele. Produkcję Volkswagena Golfa czwartej generacji z nadwoziem typu hatchback zakończono w 2003.

 Ale teraz petarda! - Kiedyś spotykany na każdym parkingu - dziś powoli staje się autem mało dostępnym. Czemu ?

 Otóż w Polsce obecnie pozostało tylko 10 172 sztuk wszystkich wersji tego modelu.

Śpieszmy się kupować Golfy IV - tak szybko przyjmują je autozłomowiska!


 

Auta lat 90-tych - przyszłe klasyki - portal Graty w Garażu

Znam ludzi, którzy nie chcą jeździć nowoczesnymi autami. Czy to tylko kaprys, czy może sentyment? Myślę, że to pewien styl, gdyż  coraz więcej osób mówi,  że prawdziwa motoryzacja skończyła się na latach - 90 tych.

 


    Оѕtаtnіą dеkаdę ХХ wіеku wіеlu z nаѕ wѕроmіnа z rоzrzеwnіеnіеm. Ро trаnѕfоrmасji uѕtrојоwеј w Роlѕсе nаrеѕzсіе zасzęłу ројаwіаć ѕіę kоlоrоwе рrоduktу zаgrаnісznе, wуріеrајąс роwоlі ѕzаrоść РRL.  W 1995 roku w  Wаrѕzаwіе оtwаrtо ріеrwѕzеgо МсDоnаldѕ’а, w kіоѕku ѕрrzеdаwаnо gumу Тurbо. Nа ulісасh, оbоk Maluchów, Dużych Fiatów оrаz Роlоnеzów, zасzęłу ројаwіаć ѕіę аutа kоrеаńѕkіе сzу nіеmіесkіе о znасznіе nоwосzеśnіејѕzеј lіnіі. Jak grzyby po deszczu powstawały salony samochodowe. Lata dziewięćdziesiąte były pięknym czasem w polskiej motoryzacji, to również moment, w którym zapanowała różnorodność. Zachodni i azjatyccy producenci coraz chętniej zaglądali nad Wisłę, jednak to nie oni stali się jedynym źródłem motoryzacyjnego boomu. Rozwój rynku moto w Polsce to też zasługa segmentu pojazdów używanych.
    Lata 90-te to okres trwałych i stosunkowo prostych w konstrukcji samochodów. Wciąż ich sporo widać na naszych ulicach, a popularne wówczas modele kosztują dziś zaledwie kilka tysięcy złotych. Oferta rynku wtórnego jest bogata. Wystarczy dobrze poszukać, by znaleźć zadbany egzemplarz. Przy odrobinie szczęścia, od pierwszego właściciela na czarnych blachach z przebiegiem do 100 tyś kilometrów. Czy warto mieć takie auto?

Właśnie dlatego piszemy i prowadzimy bloga „ Graty w Garażu". O jakim aucie byście chcieli poczytać? A może macie coś ciekawego schowanego w garażu?  Zapraszamy do przesyłania propozycji.  

Jest już nas ponad 6000. Dziękujemy!

                                           Igor i Emil. 

 

 

Tani Diesel od Citroena? – Tak – Citroen AX

Obecne ceny oleju napędowego każą nam szukać oszczędności. A może warto spojrzeć na leciwego Citroena z silnikiem diesla?  O tym dziś.


 

        Warto wspomnieć na początku, iż ten model był produkowany od 1986 do 1998 roku. Ale zanim produkcja ruszyła to 3 lata trwało zanim inżynierowie z Citroena zbudowali ten lekki samochód, z nadwoziem o współczynniku oporu powietrza na świetnym poziomie (Cx – 0,31). Bazowy silnik benzynowy o pojemności 1 litra zużywał średnio 5,8 litra benzyny na 100 km/h, a przy prędkości 90 km/h był w stanie przejechać 100 km, zużywając zaledwie 4 litry. W ofercie było wiele jednostek napędowych, w tym diesel 1.4 spalający mniej niż 5 litrów oleju napędowego, jak również wersje GT i Sport, z których najmocniejsza mogła rozpędzić się do 186 km/h i osiągnąć 100 km/h w 9,2 sekundy (AX 1.3 Sport). Wyprodukowano go w ponad 2,4 miliona egzemplarzy w przeróżnych wersjach i został zastąpiony modelem Saxo, który trafił do produkcji w 1996 roku. Ciekawostka – od 1993 do 1996 produkowano wersję - AX Electrique – elektryka !

 


        Dziś jednak przyjrzyjmy się wersji z silnikiem diesla. W latach 90-tych jeszcze nikt na poważnie nie interesował się kwestiami związanymi z ekologią. Producenci starali się jedynie oferować swoim klientom także funkcjonalne i bardzo oszczędne konstrukcje, czego przykładem są auta segmentu A i B wyposażone w prymitywne, lecz bardzo oszczędne diesle. Wiele z nich także po ponad ćwierć wieku może spełniać swoje zadanie jak 1.5 D produkowany przez koncern PSA.

 


        Czterocylindrowa jednostka otrzymała ośmiozaworową głowicę i brak jakiejkolwiek formy wspomagania. Za dawkowanie mieszanki paliwowej odpowiada wtrysk pośredni z pompą mechaniczną. Układ zasilania w zależności od roku produkcji pochodzi od firm Bosch lub Lucas – jednak w każdym przypadku 1.5 D jest niewrażliwy na jakość tankowanego paliwa. Napęd rozrządu w imię jak najniższych kosztów produkcji i eksploatacji korzysta z paska. Oczywiście jednostka pozbawiona jest także wszelkich kosztownych dodatków pokroju dwumasowe koło zamachowe czy filtr cząstek stałych. Dostajemy tutaj proste mechaniczne rozwiązania, które przy regularnym serwisowaniu nie stwarzają większych problemów. Co bardzo istotne, nadal w sprzedaży są wszystkie niezbędne elementy eksploatacyjne.

      Stary diesel z charakterystycznym donośnym klekotem także dziś radzi sobie wystarczająco dobrze. Przy odrobinie samozaparcia nadążymy za dzisiejszym tempem jazdy. Dla kierowców nie mających wcześniej kontaktu z miejskimi produktami koncernu PSA szokiem będzie początkowo nikła precyzja pracy lewarka zmiany biegów. W ruchu miejskim zużycie oleju napędowego nie przekracza 6 litrów, zaś rozsądnie pokonana trasa zaowocuje wynikiem znacząco poniżej 5 litrów. Niewielka moc i słaba dynamika zdecydowanie przekreśla wszystkie próby wyprzedzania np. Tira na trasie. ( nawet nie próbujcie )

        Zgodnie z zaleceniami mechaników i samego producenta wymianę 4.5 litra oleju 10W40 powinniśmy przeprowadzać co 10 tysięcy kilometrów. Interwał wymiany paska rozrządu to 120 tysięcy kilometrów, tutaj jednak z uwagi na zaawansowany wiek konstrukcji mechanicy sugerują wcześniejszą wymianę zestawu rozrządu, co 80-90 tysięcy kilometrów.

 



Podstawowe parametry

Liczba drzwi

3

Liczba miejsc

5

Średnica zawracania

10.3 m

Wymiary zewnętrzne

Długość

3525 mm

Szerokość

1555 mm

Wysokość

1355 mm

Rozstaw osi

2280 mm

Rozstaw kół - przód

1380 mm

Rozstaw kół - tył

1300 mm

Wymiary bagażnika

Maksymalna pojemność bagażnika (siedzenia złożone)

668 l

Minimalna pojemność bagażnika (siedzenia rozłożone)

273 l

 

fotografie użyte w artykule:

źródło: wikipedia.de 

 

Parametry techniczne:

Źródło: motofakty.pl

            francuskie.pl


Wartburg 1.3 – niedoceniony klasyk przełomu lat 80/90

O ile Wartburg 353 traktowany jest jak klasyk, to model 1.3 już niekoniecznie. Czy warto zainteresować się tym autem?  

 


Wartburg 1.3 jest unowocześnioną wersją Wartburga 353 z 1966 roku. Oznaczenie 1.3 modelu po 1988 roku wzięło się od silnika, który zamieszkał pod maską unowocześnionego Wartburga. Nie ma tu już silnika dwusuwowego. Jest za to czterocylindrowy silnik produkcji Volkswagena (ten sam, który montowano w Polo i Golfach) o mocy 60 KM, który został niestety połączony z – najczęściej – czterobiegową skrzynią zaprojektowaną w zakładach… uwaga - Trabanta. Pod koniec lat 80. sprzedaż Wartburga 353 stale malała. Trudno się dziwić, dwusuwowy silnik o małej mocy i sporej awaryjności nie zachęcał do zakupu. Na "zachodzie" dostępne były już samochody z pełnym wyposażeniem, wtryskiem paliwa, klimatyzacją i silnikami z mocami przekraczającymi 200 koni, a Wartburg... Wartburg po prostu był taki jak 20 lat wcześniej. Wtedy w głowach projektantów urodziła się wizja uratowania podupadającej marki. Wartburg 353 przeszedł poważne zmiany i tak na świat przyszedł Wartburg 1.3.

Dostępny był w trzech wersjach nadwozia: Limousine, Tourist (kombi) i rzadko spotykany Trans (dwudrzwiowy pick-up). Modele oznaczone jako 1.3 S posiadały dodatkowo ręcznie odsuwany szyberdach oraz przednie światła przeciwmgłowe wbudowane w zderzak.

Niestety i to nie pomogło w uratowaniu sprzedaży. Ostatnią deską ratunku było zamówienie z Grecji, ale żaden bank nie chciał skredytować podupadających zakładów. Przypieczętowaniem końca historii Wartburga były zmiany polityczne w tym upadek Muru Berlińskiego i napływ na tereny NRD tanich, używanych aut z zachodu. Ostatni Wartburg zjechał z taśmy produkcyjnej 10 kwietnia 1991 roku. Obecnie zakłady w Eisenach należy do koncernu GM Motors i produkuje się w nich różne modele Opla.

 



 

Dane techniczne:

źródło: motofakty.pl

Wartburg 1.3

Sedan [Tourist]

Silnik

4-cylindrowy, rzędowy chłodzony cieczą, ustawiony poprzecznie z przodu

Kadłub

żeliwny

Wał korbowy

na 5 łożyskach

Wałek rozrządu

w głowicy, napędzany paskiem zębatym, popychacze hydrauliczne

Gaźnik

jednostopniowy

Pojemność skokowa

1272 cm3

Moc maksymalna

43 kW (58 KM)

Moment obrotowy maksymalny
przy prędkości obrototowej

96 Nm
3300 obr/min

Stopień sprężania

9,5:1

Zespół napędowy

napęd przedni, skrzynka 4-biegowa

Zawieszenie przód/tył

podwójne wahacze
poprzeczne/wahacze skośne, stabilizator

Przekładnia kierownicza

zębatkowa, 18,2

Hamulce przód/tył

tarczowe/bębnowe z korektorem sił

Nadwozie

na ramie, 4-drzwiowe [5-drzwiowe]

Pojemność bagażnika

525 dm 3[nie znalazłem dokładnych wymiarów przestrzeni ładunkowej]

Pojemność zbiornika paliwa

42 dm3

Masa własna

907 kg [950 kg]

Rozdział masy

56%/44%

Dopuszczalna masa całkowita

1327 kg [1410 kg]

Prędkość maksymalna

148 km/h [145 km/h]

Przyśpieszenie 0-100 km/h

17,5 s [18 s]

Elastyczność silnika 60-100 km/h

11, 4 s na III biegu

Zużycie paliwa:
- minimalne
- maksymalne
- przeciętne


5,7 l/100 km [6 l/100 km]
9,8 l/100 km [10 l/100 km]
7,4 l/100 km [7,6 l/100 km]

Hałas wewnątrz:
- na postoju
- przy 100 km/h


52 dB(A)
76 dB(A)

Dopuszczalne obciążenie osi:
- przedniej
- tylnej


660 kg
680 kg [800 kg]

Dopuszczalne obciążenie bagażnika dachowego
- z dachem odsuwanym

60 kg [50 kg]
40 kg

Maksymalna masa przyczepy holowniczej
- bez hamulca
- z hamulcem


500
650

Paliwo

benzyna bezołowiowa min. 91 okt.

 

fotografie - źródło: wikipedia.pl




Kupuję nowe auto - czyli pierwsza 5 TOP HIT sprzedaży roku 1992

Jakie nowe auta kupowaliśmy najchętniej w 1992 roku? Wyniki sprzedaży pokazują jasno - rządziła polska produkcja!  Już teraz 5 najlepszych T...