Pierwszą generację samochodu, który nosił nazwę Combo, zaprezentowano w 1994 roku. Wóz bazował na Oplu Corsie B. Wóz wytwarzany był nie tylko w niemieckiej fabryce Opla w Eisenach, ale także w Hiszpanii, Kolumbii, Meksyku, Argentynie, Brazylii, RPA Egipcie, Indiach, Tajlandii i Ekwadorze. Czy rzeczywiście to auto, które budowało polski kapitalizm lat 90- tych?
Combo to niewielki samochód dostawczo-osobowy produkowany przez niemiecką firmę Opel, należącą do koncernu General Motors. Pierwszy Opel z nazwą Combo, wytwarzany w latach 1986-1994, był dostawczym modelem zbudowanym na Kadecie. Nosił nazwę Kadett Combo.
Za projekt nowoczesnego i obłego nadwozia Corsy odpowiadał Japończyk Hideo Kadama. Stylistyka Corsy wpisywała się w ówczesną modę na obłe, niby-aerodynamiczne nadwozia samochodów. Ponieważ część bagażowa samochodu miała pasować do stylistyki małego miejskiego samochodu, designerzy Opla zaprojektowali pakę o dość łagodnych liniach. Próżno szukać w niej ostrych krawędzi. Wstawiono nowe tylne światła, a boczna część dobudówki miała przetłoczenia, które nie tylko sprawiały, że boczne ściany Combo wydawały się z zewnątrz mniejsze, a dzięki temu samochód wyglądał na lżejszy, ale też wzmacniały strukturę części bagażowej.
Z tyłu znajdowały się wysokie, ciągnące się niemal do dachu podwójne przeszklone drzwi, które otwierały się pod kątem nieco większym niż dziewięćdziesiąt stopni. Utrudniało to trochę bezpośredni załadunek z wnętrza pomieszczenia. Nie było możliwości podjechania samochodem do samych drzwi sklepu (jeśli nie były duże), bo wtedy nie dało się otworzyć drzwi. Nie było za to problemu z wielkimi rampami wyładowczymi, bo do nich Combo B było po prostu za małe.
Próg załadunku znajdował się nisko, więc nawet ciężkie przedmioty do środka dało się wstawić stosunkowo łatwo. Istniała też możliwość unieruchomienia ładunku. Co ciekawe, część bagażowa była rozszerzona w stosunku do przedniej części auta, żeby móc przewozić europalety.
Dwuosobowe wnętrze Combo od przestrzeni bagażowej mogło być oddzielone częściowo lub całkowicie (z szybą lub bez). Przednia część wnętrza, a więc kabina pasażerska, niczym nie różniła się od kabiny zwykłego Opla Corsy. Samochód miał taką samą obłą deskę rozdzielczą zbudowaną z dość twardych i nie najlepiej spasowanych ze sobą tworzyw sztucznych. Miejsca jak na tak mały samochód było sporo, a fotele w miarę wygodne. Ich obicie należało do całkiem wytrzymałych.
Najtańsze Combo na rynku były po prostu gołe. Nie miały ani elektrycznie otwieranych szyb, ani poduszek powietrznych czy ABS-u. Problem był także z wyciszeniem wnętrza auta. Już zwykła Corsa B, choć nie odbiegała od średniej w swojej klasie, nie zapewniała zbyt dobrej izolacji akustycznej od dźwięków na zewnątrz i tych generowanych przez sam wóz. W Combo było jeszcze gorzej ze względu na dużą powierzchnię ładunkową, niewygłuszoną. To właśnie przez nią do kabiny dostawało się sporo dźwięków, na przykład z pracującego tylnego zawieszenia.
Samo zawieszenie zestrojono sztywniej w tylnej części wozu, by móc przewozić na nim ciężkie ładunki. Opla Combo oferowano z sześcioma różnymi silnikami w kilku konfiguracjach. Podstawowym i najsłabszym motorem był 1,4-litrowy benzynowiec z dwoma zaworami na cylinder. Silnik ten miał moc 72 KM i zapewniał bardzo słabe osiągi. O 14 KM mocy więcej miał 8-zaworowy motor o objętości skokowej 1,6 l. W późniejszym czasie pojawił się 1,4-litrowy silnik z 16-zaworową głowicą, który osiągał moc 90 KM, oraz 1,6-litrowa, również 16-zaworowa jednostka napędowa o mocy 105 KM.
Osoby oszczędne mogły wybrać jeden z dwóch silników Diesla o objętości skokowej 1,7 l. Początkowo (od 1996 roku) dostępny był tylko 75-konny motor bez doładowania, a jego wersja turbo pojawiła się w 2001 roku i miała moc 100 KM. Wydaje się, że najsłabszym punktem Opla Combo, podobnie zresztą jak Corsy B, była jego słaba odporność na korozję. Produkcję Opla Combo na bazie Corsy B zakończono w 2001 roku. Auto zostało zastąpione przez następną wersję zbudowaną na bazie Corsy C.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz